Fallen Angels ก็เป็นงานของหว่องกาไวที่น่าสนใจไม่น้อยในแง่ของงานภาพที่โดดเด่นและยังทำให้เห็นความโรแมนติกสุดบ้าบิ่นอีกด้านของผู้กำกับคนนี้ได้เป็นอย่างดี

ตัวหนังถูกเล่าเป็นห้วงคำนึงของตัวละครที่เหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกันแต่กลับเดินชนกันไปมาประหนึ่งคนแปลกหน้าที่ร่วมหายใจเอาความเหงาเป็นออกซิเจนทั้งมือปืนอย่างหว่องจีหมิง (หลี่หมิง)กับนางนกต่อสาว (หลี่เจียซิน) ที่แม้จะใจตรงกันทว่าต้องหักห้ามใจด้วยอาชีพจนกระทั่งสาวผมทอง (คาเร็น ม็อก) ก้าวเข้ามาแทรกกลางในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

หรือจะเป็นนักโทษใบ้อย่าง ห่อจือม่อ (ทาเคชิ คาเนชิโร) ที่แอบงัดแงะลักลอบเป็นเจ้าของร้านต่าง ๆ ในยามวิกาลจนกระทั่งได้เจอกับ ชาร์ลี (หยางไฉ่หนี) หญิงสาวเสียสติเพราะอกหักจากคนรักที่หนีตามสาวผมทอง ท่ามกลางความวุ่นวายยามวิกาลของฮ่องกงเสียงปืน ความตาย การงัดแงะ จะกลบฝังความเหงาในใจพวกเขาได้หรือไม่

ที่สุดคืองานถ่ายภาพของคริสโตเฟอร์ ดอยล์ ตากล้องขาประจำนี่แหละครับที่เน้นเอาเลนส์มุมกว้างจ่อหน้าตัวละครจนได้มุมมองภาพเท่ ๆ ออกมา